One week after the emergency room...

Weet je nog dat ik in het vorige berichtje zo blij vertelde over

'gezondheidsperikelen van voorbijgaande aard'?

Je raadt het al: het was toch nog niet voorbij!

Mijn buikpijn werd almaar erger en zo belande ik uiteindelijk

vorige week zaterdag op de spoedeisende hulp met 

galstenen en een ontstoken galblaas en werd dezelfde dag nog geopereerd.

Do you remember I told you about 'passing health issues'

in my previous blog post?

Well, as you can probably guess by now, those issues didn't pass at all!

My stomach ache became much worse and eventually last Saturday I ended

up at the emergency room with gallstones and an inflammation of the gallbladder

and had surgery that same day.

Achteraf gezien heb ik waarschijnlijk al veel langer last van die

'zwerfkeien' zoals ik ze noem, want ik had bij tijd en wijle vooral

's nachts weleens vreselijke pijn, nu weet ik dat dat galkolieken waren.

En als het 's ochtends dan weer voorbij was dacht ik: 'zo, dat heb ik ook weer gehad',

(Mocht je je zoals meer mensen afvragen waarom ik dan niet even naar de huisarts ging...)

In hindsight I have probably suffered from those 'boulders', as I call them,

 much longer because once in a while I had these enormous pains, especially at night.

And when it was all over in the morning I thought : 'well, that was that'.

(If you are wondering why I didn't go to the GP...)

Tsja, en dan lig je ineens met een gatenkaasbuik in het ziekenhuis.

Ik ben wel blij dat die galblaas nu niet meer vervelend kan doen natuurlijk,

maar ik merk dat ik echt even moet bijkomen van alle indrukken.

Zoveel gebeurd in korte tijd, 

en dan die pijn en zo'n ziekenhuisopname, da's toch niet niks.

Voor de chirurg was dit een makkie (gelukkig) maar voor mij niet geloof ik,

ik ben nog zooooo moe de hele tijd.....

Well, and there you are all of a sudden in the hospital,

with a belly like a Swiss cheese.

Although I am glad that gallbladder can do no harm anymore,

I really have to come to terms with all those impressions.

So much happened in a short time,

the pain and the hospitalization, that's quite something.

For the surgeon it was easy peasy (thankfully) but not for me I guess,

I am feeling soooo very tired all the time.....

Deze foto's zijn nog van de week ervoor,

en heel toevallig had ik toen net een doos garen besteld om een deken te haken.

Misschien kun je het zien op de foto op mijn telefoontje, ik wilde heel graag 

de 'logcabin blanket' van Lucy gaan maken maar dan in andere kleuren.

Eenmaal uit het ziekenhuis met m'n suffe hoofd bleek dat totaal onhaalbaar

dus nu maak een deken met een simpeler patroon, ook van Lucy,

de 'Raindrops stitch'.

Gewoon, lekker makkelijk rij na rij en fijn met kleuren spelen, 

precies wat ik nodig heb!

These pictures are from the week before, 

when I had just received my yarn order to make a blanket.

Maybe you can see in the picture on my phone, 

I really wanted to make 'the logcabin blanket' from Lucy but using other colours.

But when I was home from the hospital with my groggy head it seemed totally

impossible all of a sudden, so now I am making a blanket with a simpler pattern,

also by Lucy, 'the raindrops stitch'.

Just nice and easy row after row and happily playing with colours,

just what I need right now!

En zo is haken toch weer een hele fijne bezigheid.

In plaats van te denken wat ik nu allemaal niet kan (doe ik natuurlijk wel ;-)),

is het super om wel wat te doen te hebben.

Pfff, mijn concentratie is ook nog niet wat het wezen moet merk ik,

dit berichtje maken is al een flinke inspanning.

Fijn weekend en tot gauw lieve mensen!

And so crochet is a life saver again.

Instead of thinking about what I can't do right now (which I do of course ;-)),

it is super to be able to actually do something.

Pfew, I also notice that focusing is pretty hard as well,

even making this post is a bit of an ordeal.

Have a great weekend and see you soon dear people!