dinsdag 8 mei 2012

family matters


Gistermiddag kwam dit figuur hierboven afgebeeld ( onze poes Pippi),
met een vogeltje in haar bek de poort overgeklommen......
Tsja, wat doe je dan? 
De "natuur" haar gang laten gaan?
Mijn "natuur" zei toch wat anders en zorgde ervoor dat ik als 
redder-in-nood achter Pippi aanging.
Het vogeltje piepte nog dus ik had goede hoop!


Om een heeel lang verhaal wat korter te maken:
ik kreeg het beestje te pakken; het bleek een baby koolmees.
Wat een schatje he?
Afgezien van een verfomfaaid kapsel 
( die zat ook net nog in een kattenbek dus wat wil je?),
zag ie er nog goed uit.


Katten de hele verdere dag binnen gehouden en meesje in de tuin.
De ouders Mees hadden de noodkreetjes van hun kind waarschijnlijk gehoord
en vlogen af en aan om 'm moed in te spreken.
Ze kwamen 'm zelfs voeren, zo aandoenlijk!

Maar ja, het is nu een dag later en ik zie mees nergens meer.
Hij/zij kan nog niet vliegen, dus zover kan ie niet zijn...
Ben benieuwd of we nog wat van 'm horen!


Update:
Helaas, meesje is niet meer.....
Hij/zij was in een hoekje gekropen en gaan hemelen. (zonder te kunnen vliegen...)
Met moeder natuur valt blijkbaar toch niet te onderhandelen....
Mees rust nu in onze achtertuin.



4 opmerkingen:

  1. De wetten der natuur... soms beetje hartverscheurend, ik zou hetzelfde gedaan hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Sneu! Maar je hebt wel naar je hart geluisterd ...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. ow crap..... da's jammer. Je hebt idd gedaan wat je kon.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ah, wat jammer! Maar je hebt gedaan wat je kon en hem een fijne rustplaats gegeven.

    BeantwoordenVerwijderen