Thank you dear Mollie...

... dat we tijdens jouw veel te korte tijd hier bij ons zo van

je hebben mogen genieten.

Je was zo'n trouw beestje, liep overal met me mee naartoe en wierp je

voor mijn voeten om even flink te knuffelen.

Je was onze apporteer kampioen!

Legde keer op keer een papieren propje bij ons neer zodat we die

konden weggooien waarop jij het weer netjes naast ons op de bank kwam leggen.

... that we were able to enjoy your short time with us so

very much.

You were such a loyal little girl, accompanied me everywhere and threw yourself 

before my feet for a big cuddle.

You were our retriever champion!

Brought us a little paper ball so we could throw it away,

and you brought it back every time and put it next to us on the sofa.

Blij met een kartonnen doos om een huisje van te maken,

urenlang gefascineerd door de regendruppels die langs het raam gleden 

en die je maar niet kon vangen.

So happy with a carton box to make your own little house,

fascinated for hours by the raindrops on the window

which you couldn't seem to catch.

Met je stralend witte sokken en keurig gepoetste rose zooltjes.

Nog maar net 1 jaar geworden...

With your bright white socks and neatly washed little pink soles.

You just celebrated your first Birthday...

We hebben een nare week met Mol achter de rug.

Ze werd vorige week ziek en ook na allerlei testen, medicatie,

dwangvoeren en uiteindelijk opname in de dierenkliniek werd ze alsmaar slechter.

De dierenartsen wisten niet wat er aan de hand was,

(vermoedden FIP, maar geen echt bewijs),

maar dat het niet langer zo ging was duidelijk.

Gisteren om vier uur hebben we haar laten inslapen.

We had an awful week with Mollie.

She became ill last week and even after all sorts of tests, medication,

force feeding and admission in the animal hospital she got worse and worse.

The vets didn't know what was the matter with her,

(suspected it to be FIP but no proof),

but she couldn't go on like this for sure.

Yesterday at four o'clock we had to put her to sleep.