Er waren eens een vader, een moeder en hun zoon.
Op een dag gingen zij op pad in een groot moeras gebied in Zweden,
voor een ontspannen wandeling van een uurtje.
Zoon wandelde ervandoor dat het een lieve lust was!
Once upon a time, there were a father, a mother and their son.
One day they went for a one hour walk in a big swamp in Sweden.
The son was very enthousiastic!
De moeder zag zelfs een boom die op Kalle Anka leek!
( de Zweedse Donald Duck)
The mother even saw a tree that looked like Kalla Anka!
( the Swedish Donald Duck)
Zo liepen zij over vlonders door het moeras en genoten van de omgeving.
And so they walked on wooden decks trough the swamp and enjoyed the views.
Zoonlief stapte per ongeluk in de drab en moest helaas verder met natte sok en schoen,
maar de wandeling zou niet zo lang meer duren.
The son accidentaly stepped into the water and had to walk the rest of the route
with a wet sock and shoe, but the walk wasn't going to be very long now.
Of toch wel?
De vader en moeder hadden vroeger nooit bij de scouting gezeten helaas,
en waren ook nog eens zo dom geweest om geen routekaartje mee te nemen.
Dat hoeft toch niet als je maar 4 km gaat wandelen?
Donkere wolken pakten zich samen boven het drietal....
Or was it?
Unfortunately the Mum and Dad never joined the scouts when they
were young, and they were so stupid not to take a map with them.
That's not necessary when you're just walking 4 km, is it?
Dark clouds appeared above their heads...
Dapper wandelden zij door onder begeleiding van de technisch vernuftige vader,
die door middel van zijn mobiele telefoon kon zien waar ze zich bevonden.
Ondertussen hadden zij flinke trek gekregen en aten zodoende de meegebrachte
Snelle Jelles op.
They bravely walked on, guided by the technical father, who could see
where they were on his mobile phone.
By that time they were very hungry so they ate their " Snelle Jelle"
( a kind of ginger bread).
Op een bepaald moment werden vooral de moeder en de zoon toch wel moe,
en vroegen zich ernstig af hoe lang het nog ging duren.
Ze keken achterom en zagen de vader op zijn telefoonschermpje turen.
Even later riep hij uit: "haha, we lopen nu de route van 14 km!"
Moeder en zoon konden hier bepaald niet om lachen...
At one time the mother and the son got tired and wondered how long
this walk would continue.
They looked behind them and saw the father looking at his telephone
screen. He said: "haha, we are walking the 14 km trail!"
The mother and the son didn't see what was so funny about that...
Ze ploeterden voort op die ene Snelle Jelle , zoonlief met zijn natte sok
en inmiddels twee blaren.
De moeder was te moe om nog foto's te maken en zag ook
geen grappige Kalle Anka bomen meer of iets wat erop leek,
zij voelde zich steeds meer als Iejoor en mompelde:
"als het gaat regenen moet je mij niet de schuld geven"....
Na een wandeling die uiteindelijk ruim vier uur duurde kwamen zij dan eindelijk
uit het moeras gestrompeld.
They walked on, the son with his wet sock and two blisters by that time.
The mother was too tired to take pictures and she didn't see
no funny Kalle Anka trees anymore, and she felt like Eeyore and
mumbled: "when it starts to rain don't blame me"...
After a walk that took more than four hours they stumbled out
of the swamp.
Wat waren ze blij toen ze eindelijk hun vertrouwde auto zagen staan!
En ze leefden nog en waren allang gelukkig dat ze uitgewandeld waren!
They were so happy to finally see their comfy car!
And they lived and they were happy that the walking was over!
